زبان
لکی به احتمال زیاد همان زبانی است که ساسانیان به ان تکلم میکرده اندالبته در طول
زمان تحولاتی در ان به وجود امده است اما نکته

ای مهماینست که به ان زبانهای قدیمی
لفظ فارسی دلالت میدهند و پارسی باستان و پارسی پهلویمیگویند که درست نیست (سیاست شاه
مبنی بر فارسی کردن همه چیز ) ان زبانها نامشانپهلوی(سلف لکی) وزبان باستانی ایران
است که کمترین شباهتهائی به فارسی امروزه دارندوفارسی کنونی دری است یا تاجیکی که تغییراتی
پیدا کرده است.
تاكنون
گویشهای رایج در منطقه كوهستانی زاگرس را بازمانده زبان پهلوی میدانستند ولی عقایدجدیدتری
وجود دارد که زبان لکی مشتق شده از فارسی باستان است كه همزمان با زبان پهلوی به طور جداگانه و مشخص
صحبت میشده است. ودکتر خانلری در تاریخ زبان فارسی نیز اشاره ای به گویش لکی داشته
است.
شعبه
ای از سواران جنگجوی میتانی در طول چین خوردگیهای زاگرس مرکزی به حرکت درآمده در داخل
ناحیه ای واقع در جنوب جاده بزرگ کاروانی منطقه ای نفوذ کردند که بعدها مرکز پرورش
اسب شناخته شده است.(الشتر)
حجاریها
وکتیبه ها ی مهمی از مادها بجامانده است:
دخمه
های کوچک برجسته ای در ده اسحق وند در نزدیکی هرسین که یکنفر رادر حال پرستش نشان می
دهد.
دخمه
های با علامت فرشته بالدار در صحنه و... اخیرانیز بعضی از روستائیان از گور های واقع در هرسین ،دلفان والشتر ابزارهایی
چون شمشیر،خنجر،کلنگ وتیرآهنی بدست آورده اند که چگونگی صنایع اقوام ساکن نواحی مزبور
را تا حدودی روشن می سازد.
ادامه مطلب
|
ارسال شده توسط
gandomban .
| ( نظرات )
|
قوم
لک

لَک
قومی است ساکن غرب ایران. لکها به زبانهای لکی و فارسی سخن میگویند. جمعیت آنها
حدود یک میلیون نفر است (۲۰۰۲ میلادی).
سکونتگاه
اصلی لکها جنوب استان کرمانشاه، شرق استان ایلام و شمال غربی و غرب لرستان است. لکها
بیشتر در شهرهای الشتر، نورآباد، کوهدشت، هرسین، کنگاور، صحنه، شیروان، چرداول، دره
شهر، آبدانان، تویسرکان، نهاوند، کرمانشاه و خرم آباد ساکنند.
مردم
لک در پی مهاجرتها در بیرون از منطقه لکنشین زاگرس نیز یافت میشوند. برای نمونه
روستای لکستان در آذربایجان شرقی و عدهای از ساکنان میانکاله و روستای زاغ مرز از
توابع بهشهر مازندران خود را لک میدانند چهاردولیهای شهرستان شاهیندژ نیز شباهت
به این قوم دارند. امروزه تیرههایی از این قوم در در استانهای قزوین، همدان، تهران
و خراسان ساکن هستند. همچنین گروهی از لکها در کشور عراق ساکن هستند
ادامه مطلب
کیش
مردمان لک از باستان تاکنون

کیش کاسیان
:
کیش
کاسیان را شاید نخستین نقش پناهگاه جنوبی دره
میر ملاس واقع در کوه سَر سُر حسن
شان کوهدشت نقطه عطفی در پژوهش
برای دانستن نخستین
جلوه ها از باورهای
آنان به نیروی خدایان
باشد
از نقش ها
در مفرغ ها مرکب از
شکار و بت است یعنی مجموعه
ای از
از کله قوچ با شاخهای نیمدایره ای
که درون هر دایره
شاخ و
یا حلقه صورتی
از انسان خدا نما جلوه می
کند. مفرغهای دارای سر قوچ و حلقه ،
گاه بر معبد ها نیاز می شده است
و گاهی
هم طلسمی برای همراه داشتن
هنگام شکار رفتن که آنها را
بر یراق لگام اسبان شکارچیان می آویخته
اند و سرانجام پس از مرگ شکارچی ، همراه وی به خاک سپرده می شدند . این حلقه بعد
از حمله
تازیان بر روی نقوش
به صورت بسته و
باز در معماری و سفالگری و نقاشی و مینیاتور به کار گرفته شد و به عنوان طلسم و حرز حلقه
ای بر درهای خانه شد تا به هنگام
در زدن خبر های با شکوه و خوب را
نوید دهد
.یکی از خدایان
آنها به نام کاشو
نه تنها
جنبه خدایی داشت بلکه نام نیای
قبیله کاسیان نیز بود . خدایان کاسیان
با خدایان بابلیان
متفاوت بودند ولی کاسیها هم خدایان دیگری هم داشتند
که برای بابلیها مورد احترام بود اما بعد از
سقوط دولت کاسیان ، بابلیها پرستش
آنها را ترک کردند .
ادامه مطلب را بخوانیم